۱۳۹۱ اردیبهشت ۱۴, پنجشنبه

امریکا در پی حضور نظامی دایمی در افغانستان نیست


موافقت نامه همکاری های دراز مدت راهبردی میان افغانستان و امریکا در کابل از سوی باراک اوباما و رییس جمهور حامد کرزی امضا شد. در این سند امریکا تاکید کرده است که در پی ایجاد تاسیسات دایمی نظامی در افغانستان نیست و از سرزمین و تاسیسات نظامی افغانستان به عنوان "نقطه آغاز حملات" بر  علیه کشورهای دیگر استفاده نمی کند.
پس از ماه ها بحث و گفتگو، مقام های حکومت افغانستان و امریکا موفق شدند تا این موافقت نامه راهبردی را امضا کنند، هر چند که قرار بود این موافقت نامه پیمان همکاری های دراز مدت راهبردی باشد. این موافقت نامه سه شنبه شب در ارگ ریاست جمهور افغانستان در کابل میان باراک اوباما و رییس جمهور کرزی امضا شد. 

موافقت نامه همکاری های دراز مدت راهبردی میان افغانستان و امریکا در هشت بخش تنظیم شده و تا سال 2024  میلادی اعتبار دارد. موافقت نامه مذکور شامل این بخش ها می باشد:
بخش اول –     دیباچه
بخش دوم –     حفظ و تقویت ارزشهای مشترک دموکراتیک
بخش سوم –    تحکیم امنیت دراز مدت
بخش چهارم –  تقویت امنیت و همکاری های منطقوی
بخش پنجم –    انکشاف اقتصادی و اجتماعی
بخش ششم –    تقویت نهادها و حکومت داری در افغانستان
بخش هفتم –    تدابیر و میکانیزم های تطبیق موافقت نامه
بخش هشتم –   احکام نهای
عمده ترین بخشهای این موافقت نامه در مورد همکاریهای امنیتی متمرکز شده است. در بخشی از این موافقت نامه که به موضوعات استفاده از تاسیسات نظامی افغانستان ارتباط دارد آمده است:
1-     امریکا در جستجوی ایجاد تاسیسات دایمی نظامی در افغانستان نبوده و در پی حضوری نیست که تهدیدی برای همسایه های افغانستان باشد.
2-    دولت افغانستان تعهد کرده است که برای اجرای ماموریت های نظامی امریکا که به منظور حفظ منافع مشترک امنیتی تشخیص می گردد، زمینه تداوم دسترسی قوای امریکا به تاسیسات افغانستان و استفاده از آن تا سال 2014 را فراهم سازد.
3-    امریکا از سرزمین و تاسیسات نظامی افغانستان به عنوان "نقطه آغاز حملات" بر علیه کشورهای دیگر استفاده نمی کند.
4-     در صورت که افغانستان مورد تهاجم کشورهای دیگر قرار بگیرد، امریکا و افغانستان در مشورت با هم، پاسخی مناسبی را به شمول اقدامات نظامی به کشور مهاجم خواهد داد.
در این موافقت نامه روی مبارزه با القاعده و متحدانش تاکید شده است، اما به گونه مشخص از طالبان، حزب اسلامی و شبکه حقانی که از مهم ترین گروههای شورشی مسلح می باشند، هیچ نامی برده نشده است.
در این موافقت نامه امریکا افغانستان را به عنوان " متحد عمده خارج از ناتو " برای خود تلقی کرده است.
در بخشی دیگر گفته شده که کمک های امریکا به نیروهای امنیتی افغانستان باید طوری ارائه گردد که با معیارهای ناتو سازگاری داشته و اصل " قابلیت تعامل پذیری با نیروهای ناتو" را تقویت کند.
اما دو کشور بر علاوه این موافقت نامه راهبردی، روی یک " موافقت نامه دوجانبه امنیتی"  نیز گفتگوهای شان را آغاز می کنند که بر اساس آن " چگونگی حضور نیروهای امنیتی و ملکی امریکا در افغانستان" مشخص می گردد.
در این موافقت نامه آمده است که عملیات های شب هنگام و اداره زندان بگرام، تا زمانی توسط نیروهای افغان ادامه می یابد که " موافقت نامه دوجانبه امنیتی " گزینه دیگری را در این مورد مشخص سازد. 
اما نکته مهم دیگری که برای افغانستان بسیار مفید به نظر می رسد، احیای نقش تاریخی افغانستان به عنوان پل ارتباطی آسیای مرکزی، جنوبی و شرق میانه می باشد که با توجه به مواد موافقت نامه همکاری ها در این بخش این گونه ادامه می یابد:
1-    طرفین به منظور تقویت ثبات و رفاه منطقوی و احیای نقش تاریخی افغانستان به حیث پل ارتباطی آسیای مرکزی، جنوبی و شرق میانه همکاری می نمایند.
2-    تقویت بیشتر ابتکارات کنونی و بعدی در منطقه از قبیل موافقت  نامه تجارت و ترانزیک و ایجاد سهولت در تطبیق آنها.
3-     تقویت هماهنگی و مدیریت سرحدات میان افغانستان و همسایه گانش.
4-     توسع ارتباطات ترانسپورتی، ترانزیک و شبکه های انرژی در منطقه از طریق تطبیق پروه ها به شمول پروژه های زیر بنایی در تمام نقاط افغانستان.
5-     بسیج حمایت بین المللی برای جلب سرمایه گذاری های منطقوی که موجب همگرایی افغانستان با منطقه می گردد.
اینها نکته های بسیار مهم و اساسی هست که افغانستان در ده سال گذشته همواره از ناحیه آن آسیب پذیر بوده است.
در این موافقت نامه هر دو کشور تعهد کرده اند که برای تحکیم امنیت و ثبات در افغانستان، کمک به صلح و ثبات منطقه یی و بین المللی تلاش می ورزند و از کشوهای جهان نیز خواسته اند که در این راستا با افغانستان همکاری جدی داشته باشند.
1-     دو کشور بر حمایت نیرومند شان از تلاش های افغانستان در راستای صلح و مصالحه تاکید می کنند.
2-    افراد و گروه های می توانند شامل روند صلح و مصالحه شوند که با القاعده قطع رابطه کنند، از خشونت دست بردارند و به قانون اساسی افغانستان به شمول ضمانت های آن به حقوق همه زنان و  مردان افغانستان احترام بگذارند.
3-     افغانستان تاکید می کند تا در تمامی اقدامات و تفاهمات دولتی در خصوص صلح و مصالحه، ارزش های مندرج در قانون اساسی افغانستان را رعایت کند.
همچنان افغانستان تعهد کرده است که در راستای حکومت داری خوب، و مبارزه با فساد اداری و بالا بردن میزان پاسخدهی و شفافیت در دولت تلاش می کند.
1-     افغانستان بر تعهدش در راستای حکومت داری فراگیر و کثرت گرا به شمول برگزاری انتخابات آزاد، منصفانه و شفاف به گونه ی که تمامی مردم افغانستان بتوانند در فضای عاری از مداخلات داخلی یا خارجی در آن شرکت کنند، مجددا تاکید می کند.
2-     افغانستان با درنظر داشت تحکیم بیشتر کفایت و موثریت هر سه قوه دولت، "مبتنی بر مرکزی بودن نظام حکومتی" روی ظرفیت های نهادها و پروسه های دیموکراتیک کار کرده و از جامعه مدنی به شمول رسانه های آزاد حمایت می کند.
3-     دو طرف توافق کرده اند که کمک های امریکا باید بر اساس اولویت های حکومت افغانستان و مبتنی بر نیازهای باشد که از سوی هر دو کشور مشترکا شناسایی شده است.
نکته های مهم در بخش همکاری های اقتصادی این موافقت نامه مبارزه با فساد اداری و ایجاد میکانیزم شفاف و پاسخگو در ادارات دولت افغانستان می باشد که حکومت رییس جمهور کرزی به آن متعهد شده است.  دو کشور همچنان تعهد کرده اند که با کشت، تولید و قاچاق مواد مخدر به طور جدی مبارزه می کنند و از کشورهای دیگر نیز خواستار همکاری در این زمینه شده اند.
اما مقدار کمک های سالانه امریکا به افغانستان در این موافقت نامه مشخص نیست، موردی که حکومت افغانستان آنرا یکی از دلایل اصلی امضا نشدن این توافق نامه در ماه های گذشته عنوان می کرد.
در این موافقت نامه گفته شده است که هر دو کشور از طریق کمیسیون دو جانبه، سطح حمایت و کمک های مالی امریکا به افغانستان را مشترکا تشخیص می دهند.
این سند همچنان می تواند پس از دوره اول در صورت تمایل هر دو کشور دوباره تمدید گردد و پیش از آن در صورت موافقت هر دو کشور لغو شده و از اعتبار ساقط گردد.   

۱۳۹۱ فروردین ۲۳, چهارشنبه

شهروندان بامیان به اوباما "هریکین " هدیه کردند

یک سال قبل شماری از فعالان مدنی بامیان در اعتراض به بی برقی چراغ های "هریکین" شان در مرکز آن ولایت را روشن کردند و بدین گونه از مسولین حکومت مرکزی و جامعه جهانی خواستند که به مشکلات شان توجه کنند.

اکنون اما این گروه با چراغ " هریکین " شان به دروازه مجلس نمایندگان در شهر کابل آمده اند تا نمایندگان مردم در دو مجلس، شاید آنها را در این اعتراض شان همراهی کرده و دولت را وادار کنند که به این شهر نفرین شده توجه کند.

اعتراض کنندگان بامیان این چراغ بزرگ شان را به اوباما هدیه کردند. آنها می گویند از این که اوباما و جامعه جهانی در افغانستان در گمراهی روان اند، بنا بر آن چراغی برای آنها هدیه می کنند تا راه شان را پیدا کنند.

هرچند این گونه اعتراض ها را این مردم کم نکرده اند، سالهای پیش انها سرک های شان را " کاه گل " کردند تا شاید مسولین حکومت آقای کرزی حداقل جاده های داخل شهر بامیان را آسفالت کنند.

اقدام دیگر مدنی این گروهی بیزار از خشونت، دادن تقدیر نامه به " الاغ ها " بود که به نحوی سلی محکمی به صورت سردمداران قدرت در افغانستان زدند، اما هیچ کدام این اقدام ره به جایی نبرد.

مشکلات در بامیان کم نیست. بی برقی، سرک های خامه، نبود خدمات صحی و آموزشی، نبود امکانات حد اقلی برای رفاه مردم و هزاران جنجال دیگر، بر مشکلات این مردم افزوده است.

آنها می گویند، مشکل شان در این است که خشونت را دوست ندارند و به جای سکوت و اعتراض های مدنی دست به سلاح نمی برند. آنها دولت افغانستان را متهم به حمایت از خشونت پیشه ها کرده و تاکید می کنند که در ده سال گذشته هیچ اقدامی از سوی دولت در این ولایت صورت نگرفته است.

اما با تمام اینها، این اعتراض کنندگان می گویند هیچ وقت خشونت نمی کنند و اعتراضات مدنی شان را همچنان ادامه می دهند.

این اعتراضات درست زمانی یک بار دیگر بامیان را به خاطر انداخت که تنش ها میان مجلس نمایندگان و حکومت، به دلیل آنچه بی عدالتی در تنظیم بودجه سال 1391 خورشیدی عنوان می شود بالا گرفته و مجلس نمایندگان برای بار دوم بودجه پیشنهادی از سوی وزارت مالیه را رد کرده است.

نمایندگان مردم نیز با حمایت از این اعتراض کنندگان می گویند که حکومت هیچ گاهی نخواسته است به ولایت های مرکزی توجه کند. شماری از اعضای مجلس و سناتوران ضمن تقدیر از حرکت آنها، آرزو کردند که امیدوارند روزی در تمام نقاط افغانستان به ویژه ( در ولایت های جنوبی و شرقی ) اعتراضات مدنی را شاهد باشند و دیگر هیچ کسی برای بلند کردن صدای شان از سلاح استفاده نکنند.

بامیان از ولایت های مرکزی است که در اقتصاد و معرفی فرهنگ افغانستان نقش محوری دارد. این ولایت در گذشته مرکز تجارتی گروه های بوده است که از شرق به غرب و بر عکس آن اموال تجاری شان را از مسیر راه ابریشم انتقال می دادند.

دو مجسمه بزرگ و شگفت آور بودا نیز در قلب این ولایت جای داشت که نشان می داد زمانی این ولایت مرکز بزرگ فرهنگی و عقیدتی گروه زیادی از مردم بوده است، اما بنا به دلایلی در زمان رژیم عقب گرای طالبان نابود شدند.

اکنون اما افراد گرد آمده در کابل می خواهند به دولت و حکومت افغانستان و جامعه جهانی به ویژه امریکا، یک بار دیگر بفهمانند که به قول آنها در اشتباه اند و نباید این اشتباهات شان را بیشتر از این ادامه بدهند.

بامیان قلب افغانستان و یکی از منابع عمده اقتصادی برای کشور می تواند باشد. بازسازی و رسیدگی به این ولایت به معنای جلب توریست های خارجی هست که درآمد ناشی از آن، هم برای مردم این ولایت و هم برای اقتصاد افغانستان بسیار موثر می باشد.

بسیاری از مردم اما می گویند که اگر حکومت افغانستان پس از ده سال هنوز هم نمی خواهد به این ولایت توجه کند، این کار به معنای بی عدالتی آشکار نسبت به مردم این ولایت و دیگر ولایت های مرکزی می باشد.

۱۳۹۱ فروردین ۲۲, سه‌شنبه

امروز روز بدی هست در افغانستان

حمله انتحاری خونین در هرات و حمله گروهی در هلمند نشان می دهد که اوضاع در افغانستان خیلی خوب نیست و خوب هم نخواهد شد.
به نظر می رسد سپردن حملات شبانه به نیروهای افغان توسط امریکا، هراس افگنان را وا داشته است تا فشارها بر حکومت افغانستان و نیروهای خارجی را بیشتر سازد.
احتمالا این اوضاع ادامه خواهد داشت و روزهای بعد نیز تلاش های هراس افگنان برای نا امن ساختن نقاط مختلف افغانستان ادامه خواهد یافت.
آنطرف در شرق افغانستان ( در ولایت نورستان ) شماری زیادی از مردم در محاصره افرادی مسلحی قرار دارند که گفته می شود اعضای گروه القاعده هستند و از پاکستان وارد این ولایت شده اند.
مقام های محلی هشدار داده اند، در صورتی که این افراد از محاصره بیرون نشود، ممکن فاجعه بزرگی در راه باشد...
امشب وقتی داشتم خبرها را مشاهده می کردم، به خبر جالبی بر خوردم. شماری از اعضای شورای علمای افغانستان که از سفر به هند و مالیزیا بر گشته بودند در یک کنفرانس خبری اعتراف کردند، برداشتی که تا اکنون آنها از دین داشته اند درست نبوده است. جالب تر این که این افراد پس از این سفر به قول خود شان دریافته اند که دین اسلام معیارهای ضد خشونت را می پسندد و از پیروانش انتظار دارد که خشون علیه زنان و کودکان را از بین ببرند.
حالا چه اتفاقی خواهد افتاد؟
واقعا آنچه این افراد به عنوان نمایندگان شورای علمای افغانستان که در هیچ موردی نسبت به سنگسار و خشونت های بی شرمانه علیه زنان صدای شان را بلند نکرده اند و همواره در صدد محدود کردن شرایط برای افراد بوده اند، پس از این تغییر خواهند کرد؟

۱۳۹۱ فروردین ۲۱, دوشنبه

یادم است وقتی این خانه ایجاد شد، در یک جمعی بودیم که همه تصمیم گرفتند پابند به نوشتن باشند و چیزهای حتا خیلی هم روزمره گی ها را این جا بنویسند.
پس از دیر وقت دوباره آمدم که گاهی چیزهای این جا بنویسم، امیدوارم که این بار بتوانم این کار را ادامه بدهم